این متن در صفحه 10 روزنامه کیهان 18 فروردین 1394 منتشر گردید .
سرانجام بعد از مدت‌ها بحث و مذاکره، ایران و 5+1 متنی را به عنوان توافق و
محصول مذاکرات لوزان اعلام نمودند. درخصوص این متن و حواشی آن سخن بسیار
است و قطعا در روزهای آتی تحلیل‌گران، مفسران، سیاستمداران و دولتمردان و
حتی مردم کوچه و بازار در این خصوص به بحث خواهند پرداخت و هر کدام نیز از
منظر خویش به نقاط قوت و ضعف این تفاهم اشاره خواهند داشت. با این وصف
مواردی که از منظر نگارنده درخصوص متن قرائت شده به نظر می‌رسد به شرح ذیل
می‌باشد:
اعلام این متن در واقع خطای راهبردی تیم ایرانی بود که برخلاف
تدابیر و راهبردهای ارائه شده از سوی دلسوزان نظام، به دو مرحله‌ای شدن
توافق تن در دادند و در دام خدعه آمریکا قرار گرفتند. بعد از اتمام مهلت
توافق ژنو و تمدید آن، عملا در صورتی که توافق جامع حاصل نمی‌گشت؛ افکار
عمومی جهان به واسطه تقلب و تخلفاتی که آمریکا انجام داده بود، حق را به
ایران می‌داد و آمریکا را به عنوان طرفی که تمایل به پایان مسالمت‌آمیز
ماجرا ندارد قلمداد می‌کرد چرا که در طول مدت بعد از توافق ژنو، ایران به
طور کامل به تعهدات خود عمل نموده بود و این آمریکا بود که به واسطه تشدید
تحریم‌ها، توافق را نقض کرده بود. توافق جدید عملا تمام سابقه گذشته را پاک
کرده و دوران جدیدی را آغاز خواهد کرد. با این حال بهتر است به آنچه اعلام
شده نیز توجه گردد.
