پژوهشگر

این مطلب در صفحه 10 روزنامه کیهان 14 اردیبهشت 1394 منتشر گردید.

برخی از نابخردان آمریکایی و اذناب رسانه‌ای ایشان از لزوم اسکورت کشتی‌ها در تنگه هرمز و خلیج فارس سخن می‌گویند. حرفی که بزرگ‌تر از دهان ایشان است. سخنی که خود نیز می‌دانند جز برای دل‌خوشی و استفاده داخلی، مصرف دیگری نخواهد داشت.

آمریکایی‌ها نشان داده‌اند که در تبلیغات بسیار قوی هستند لیکن زمانی که هنگام عمل فرا رسد، سست‌ترین اراده‌ها را دارند. این روش و منش همه کسانی است که به جای توکل بر خدا بر قدرت خویش می‌نازند و در خانه عنکبوتی خویش، تصور ابرقدرتی دارند و حال آنکه سست‌ترین خانه‌ها، خانه عنکبوت است. آنها مثال رعد و برقی هستند که بارانی در پی ندارد و جز سر و صدا، ثمری نخواهد داشت. سربازان خدا و توکل کنندگان به قدرت لایزال الهی لیکن حالتی دیگر دارند. نمی‌بارند مگر آنکه سیلاب به وجود آورند و خروش نمی‌کنند مگر آن زمانی که در میدان عمل قرار گیرند. آنچه آمریکا در سال‌های اواخر جنگ ایران و عراق و همزمان با جنگ نفت‌کش‌ها در خلیج فارس، آن را «عملیات اراده جدی» نام‌گذاری نمود از همین نمونه‌ها است. عملیاتی با در اختیار گرفتن تمام شبکه‌های خبری و رسانه‌ای، برای اثبات توانایی آمریکا برای عبور دادن کشتی‌های تجاری و نفت‌کش در خلیج فارس به صورت امن و به دور از هرگونه تهدید و خطر و اعلام این موضوع به جهانیان که هیچ اراده‌ای در مقابل اراده آمریکا توان مقابله ندارد. عملیاتی که با نصب پرچم آمریکا بر کشتی‌های کشورهای دیگر و تهدید ایران برای عدم حمله به این کشتی‌ها کلید خورد. عملیاتی که جز شکست و افتضاح بزرگ برای آمریکا چیزی دربر نداشت و هدف قرار گرفتن سوپر نفت‌کش بریجتون نشان داد که اراده خدا و سربازان روح خدا، بالاتر از اراده هر بت و شیطان است. رسانه‌های دنیا در آن زمان تصویر سنگر کردن ناوهای آمریکایی در پشت نفت‌کش کویتی پس از هدف قرار گرفتن این کشتی را ثبت کرده‌اند. تصویری که حقایق بسیاری را در خود نهفته دارد؛ چرا که خدمه کشتی‌های نظامی آمریکایی محافظ و اسکورت نفت‌کش، تصور کرده بودند این نفت‌کش به وسیله موشکی که از سمت ایران شلیک شده مورد اصابت قرار گرفته و برای اینکه هدف موشک بعدی قرار نگیرند، ذلیلانه در پشت نفت‌کش سنگر کرده بودند این در حالی است که اولین اصل در حفاظت، فدا کردن خود برای دفاع از سوژه محافظت شده است. البته این درسی است برای تمام کسانی که فکر می‌کنند می‌توانند به آمریکا تکیه کنند تا بفهمند زمان خطر، نه تنها هیچ کمکی از آمریکا دریافت نخواهند کرد بلکه باید قربانی شوند تا آمریکا بتواند از معرکه فرار کند.
این بار بعد از حدود 28 سال از آن حادثه، ظاهراً آمریکایی‌ها هوس کرده‌اند که این آزموده را بار دیگر بیازمایند. پس از توقیف یک کشتی تجاری توسط یگان دریایی جمهوری اسلامی ایران در آب‌های خلیج فارس به دلیل بدهی مالی که یک امر کاملاً پذیرفته شده بین‌المللی است و نمونه‌های مشابه فراوانی می‌توان برای آن ارائه نمود، برخی از نابخردان آمریکایی و اذناب رسانه‌ای ایشان از لزوم اسکورت کشتی‌ها در تنگه هرمز و خلیج فارس سخن می‌گویند. حرفی که بزرگ‌تر از دهان ایشان است. سخنی که خود نیز می‌دانند جز برای دل‌خوشی و استفاده داخلی، مصرف دیگری نخواهد داشت. ایران اسلامی در اوج آمادگی دفاعی و نظامی قرار دارد و نیروی دریایی راهبردی ارتش در آب‌های بین‌المللی به محافظت از منافع راهبردی جمهوری اسلامی مشغول است و نیروی دریایی سپاه در آب‌های خلیج همیشه فارس وظیفه حفاظت از آب‌های سرزمینی و منافع جمهوری اسلامی ایران را برعهده داشته و موظف است که امنیت این منطقه فوق‌العاده مهم و حیاتی برای ایران و دنیا را برقرار سازد و با هرگونه ناامنی در این منطقه مقابله نماید. ایران اسلامی نشان داده که بیشترین دغدغه برای حفظ امنیت این منطقه و تنگه هرمز را دارد و با هر گونه ناامنی به شدت برخورد خواهد کرد. قطعاً ایران اسلامی اجازه چنین گستاخی را به کسی نخواهد داد تا منافع ایران و منطقه را به خطر اندازد. دشمنان این مرزوبوم نیز از قدرت نظامی و دفاعی جمهوری اسلامی آگاه هستند. اگر حمله به بریجتون با چند مین دریایی صورت گرفت، سپاه پاسداران اکنون انواع موشک‌ها را در اختیار دارد که در هر نقطه‌ای از خلیج فارس، توان نابودی هر هدفی را دارا می‌باشد و تفنگداران دریایی ایران اسلامی نشان داده‌اند که نیروهای متجاوز، چه تفنگداران انگلیسی باشند و چه آمریکایی، در هنگام مواجهه با این دلاوران، گزینه‌ای جز تسلیم شدن حقیرانه ندارند و.... در خانه اگر کس است، یک حرف بس است. اگر آمریکا یا دیگران جرأت تکرار آن اشتباه و حماقت نابخردانه را دارند این گوی و این میدان.